اثر کاربرد بیرونی پوترسین بر توسعه تخمک و نجات جنین در دو رقم انگور بکربار کاذب ایرانی(vitis vinifera l.)

ارقام بی­دانه انگور به­طور وسیع در ایران پرورش داده می­شوند. سقط جنین در انگور­های بکربار کاذب محدودیت بزرگی در کارآیی اصلاح ارقام بیدانه ایجاد می­کند، پژوهش حاضر جهت بررسی تأثیر کاربرد بیرونی پوترسین در شرایط مزرعه بر توسعه تخمک و نجات جنین در دو رقم انگور بکربار کاذب (عسکری و بی­دانه­سفید) طراحی و اجرا گردید. غلظت­های پوترسین صفر، 2 ،20 و30 میلی­گرم در لیتر بود. طول حبه و تخمک­های رقم بی­دانه سفید،20 روز و رقم عسکری 40 روز بعد از باز شدن گل اندازه­گیری شد و سپس تخمک­های بیرون آورده شده از درون حبه­ها بر روی محیط­کشت نیچ و نیچ حاوی 1 میکرومول جیبرلین، 1 میکرومول نفتالین استیک اسید، 2 گرم در لیتر زغال فعال، 20 گرم در لیتر ساکارز و 8 گرم در لیتر آگار کشت شدند. صفات مورد بررسی شامل طول حبه و تخمک، تخمک­های قهوه­ای شده، کالوس داده و جوانه­زده بود. نتایج تحقیقات نشان داد که غلظت­های مختلف محلول­پاشی پوترسین بر طول حبه و تخمک، درصد تخمک­های قهوه­ای شده و جوانه­زده در سطح احتمال 1 درصد معنی­دار بود. همچنین درصـــد تخمک­های حاوی کالوس در غلظت­های مختلف پوترسین در سطح احتمال 5 درصد معنی­دار بود. کاربرد 30 میلی­گرم در لیتر پوترسین به­طور معنی­دار سبب افزایش طول حبه و تخمک، درصد تخمک­های حاوی کالوس و جوانه­زده و کاهش تخمک­های قهوه­ای شده گردید. جوانه­زنی تخمک­ها در غلظت30 میلی­گرم در لیتر پوترسین در رقم انگور عسکری 018/30 درصد و در رقم انگور بی­دانه سفید 41/24 درصد بود.